El Zorro: La espada y la rosa – telenowela Zorro – odcinek 3

El Zorro: La espada y la rosa — telenowela Zorro — odcinek 3 został wyemitowany 14.02.2007 roku w stacji Telmundo w Stanach Zjednoczonych.

Telenowela Zorro — odcinek 3 – postacie

• Don Diego de la Vega / Zorro
• Esmeralda Sánchez de Moncada
• Dolores
• Fernando Sánchez de Moncada
• Maria Pia de la Vega
• siostra Suplicios
• siostra Carola
• ojciec Tomas
• Almudena Sánchez de Moncada
• Olmos
• Yumalay
• Jaco, brat Yumalay
• Azucena
• Renzo
• Jonas
• kapitan Pizarro
• Montero
• Mariangel Sanchez de Moncada
• Sara Kali

Telenowela Zorro — odcinek 3 – fabuła

Zorro i Esmeralda – kto się lubi, ten się czubi

Zorro i Esmeralda kłócą się o wymianę medalionów i tożsamość renegata, a dziewczyna grozi, że zacznie krzyczeć. Wyciągnięcie szpadą jej bielizny spod łóżka nie poprawia nastroju. Jednak rozmowa kończy się namiętnym pocałunkiem i gorącymi fantazjami. Gdy oboje zdają sobie sprawę z tego, co robią, znów się kłócą. Esmeralda w gniewie życzy sobie nigdy więcej go nie oglądać, co Zorro przyjmuje bardzo personalnie. Wyciąga swój medalion spod łóżka, oddaje dziewczynie jej i obiecuje nigdy więcej nie stanąć jej na drodze. Pocałunek nazywa błędem.

Po jego odejściu Esmeralda zastanawia się, dlaczego Zorro ukrywa twarz. Wbrew temu, co powiedziała, ma nadzieję, że znów go zobaczy.

Diego wraca smutny do domu. Zwierza się Bernardo. Ma poczucie, że złamał przysięgę Zorro, bo pozwolił sobie na zakochanie się. Analizuje uczucia, dlaczego są tak mocne. Nie wierzy, że Esmeralda zawróciła mu w głowie ze względu na urodę. Dochodzi do wniosku, że czuje z nią więź z powodu podobnej samotności, którą widział  w jej oczach.

Wieczorem gra na gitarze na podwórzu. Dolores przynosi mu herbatę i pyta, kiedy w końcu znajdzie kobietę dla siebie. Diego przyznaje, że może właśnie nadszedł ten czas. Poznał senoritę, która mu się podoba i wierzy, że wszystko się zmieni.

Tajemniczy głos w klasztorze

Wieczorem Fernando dyskretnie odwiedza Marię Pię na misji. Chce dowiedzieć się, dlaczego odmówiła poślubienia go wiele lat wcześniej. Kobieta nie ma zamiaru zdradzić przyczyny. Ucieka przed nim do swojego pokoju, ale Fernando woła za nią. Siostra Suplicios słyszy jego głos, który budzi ją i pozostałe siostry. Fernando ucieka, nie zostając rozpoznany.  Suplicios widzi wracającą do pokoju Marię Pię i pyta o tajemniczy głos, który w kółko słyszy. María Pía zachowuje się tak, jakby nic się nie stało.

Następnego dnia po spowiedzi ojciec Tomás ostrzega Marię Pię, że Suplicios może sprawiać kłopoty, a jej spowiedź nie była szczera. Dziewczyna stawia Marię Pię na piedestale i jeśli kiedykolwiek zobaczy rysę na jej nieskazitelnym wizerunku, zacznie ją nienawidzić.

Niesprawiedliwe oskarżenie i rodzinne rewelacje

Fernando wraca do domu, nakrywając pewną parę w jednoznacznej sytuacji w ogrodzie. Na szczęście dla Montero jest ciemno i uciekający kochanek nie zostaje rozpoznany. Roznegliżowana Mariángel ukradkiem wraca do domu, ale spotyka Olmosa zbudzonego przez krzyki. Garbus jest w niej zakochany, a ona to wykorzystuje, zmuszając go do milczenia.

Przed drzwiami wściekły Fernando spotyka Almudenę, Mariangel i Olmosa, który zgodnie z obietnicą kłamie i rzuca podejrzenia na Esmeraldę. Gubernator idzie do pokoju córki i nie chce słuchać żadnych tłumaczeń. Okrutnie bije córkę pejczem mimo błagań Almudeny.

Ciotka ze współczuciem opatruje rany Esmeraldy po pobiciu. Dziewczyna przyznaje, że emocjonalne blizny są gorsze. Nie rozumie, dlaczego ojciec jej nienawidzi od lat. Nie przyjmuje do wiadomości tłumaczenia, że Fernando wiele wycierpiał w życiu, dlatego, że traktuje Mariangel zupełnie inaczej. W rodzinie jedynie Almudena troszczy się o siostrzenicę.

Wieczorem Esmeralda schodzi do salonu i podsłuchuje kłótnię Fernando i Almudeny. Ciotka staje w jej obronie, że dziewczyna była w swoim pokoju. Jednak gubernator upiera się, że widział nagą kobietę z mężczyzną w ogrodzie. Jest pewien, że mogła być to jedynie Esmeralda, skoro ich krew nie płynie w jej żyłach. Podsłuchująca dziewczyna jest zszokowana, że Fernando nie jest jej ojcem, ale wreszcie rozumie, dlaczego jej nienawidzi. Płacze w swoim pokoju, ale wtedy przypomina jej się medalion, który dostała w dniu ślubu w Hiszpanii. Zaczyna wierzyć Azucenie, że jej matka może naprawdę żyć.

Tajemnicza więźniarka i Cyganie

Pizarro informuje Montero, że kobieta w żelaznej masce została dobrze ukryta. W głębokim lochu nikt nie ma prawa jej znaleźć. Pyta przełożonego, kim jest ta tajemnicza więźniarka. Kapitan Montero odpowiada, że ​​nawet on nie wie. Rozkazy nadeszły z góry. Było do nich dołączone ostrzeżenie, że kobiecie nie wolno pozwolić umrzeć.

Następnego dnia Fernando odwiedza Montero w więzieniu. Informuje go, że jedynymi osobami, które mogą rozmawiać z więźniem, jest kapitan i gubernator. Montero próbuje przekonać Fernando, aby powiedział mu, kim ona jest, ale spotyka się z odmową.

Tymczasem Cyganie wciąż są w kontakcie z tajemniczą kobietą, Sarą Kali. Azucena i Jonás wykorzystują szczura imieniem Lucrecia do noszenia wiadomości. Więźniarka dowiaduje się, że Cyganie znaleźli jej córkę. W odpowiedzi pisze o lochach fortecy.

Indianie zabójcy i Cyganie porywacze

Odjazd Fernando z więzienia uważnie obserwuje dwójka Indian w barwach wojennych – Jacó i Yumalay. Młodzieniec wyznacza właśnie ten dzień na zamach na gubernatora. Chce, żeby zjadły go sępy. Niezauważeni przez nikogo oddalają się.

Następnego dnia po przyjęciu Esmeralda idzie na spacer po ogrodzie. Zaskoczona widzi Azucenę i Renzo. Cyganka ogłasza, że ​​Esmeralda musi jechać z nimi.

Zakochani de la Vegowie

Alejandro jest pod dużym wrażeniem Almudeny.

Diego odwiedza hacjendę gubernatora i poznaje Mariangel.

Telenowela Zorro — odcinek 3 – wideo

Telenowela Zorro — odcinek 3 – ciekawostki

• W tym odcinku Diego gra na gitarze, a aktor Christian Meier prywatnie grał na keybordzie w zespole Arena Hash.
• Motyw więźnia w żelaznej masce ma ugruntowanie historyczne. Człowiek ten był więziony w Bastylii, maski nie wolno było zdejmować pod karą śmierci, a sędziowie, którzy widzieli przy procesie jego twarz, zaginęli w tajemniczych okolicznościach. Według Woltera był przyrodnim starszym bratem króla Ludwika XIV, a Dumas przerobił go na brata bliźniaka władcy, co miało tłumaczyć ukrycie pod maską. Inne teorie to włoski dyplomata, ojciec króla (nieślubny) albo francuski generał.